cotidianidades

Locuras, miniaturas, envolturas, souvenirs y desastres varios.

20 enero 2008

retorno adolescente

No sabría decirte

por qué pasó ni como

poco a poco

los pájaros anidaron

y ya no pude dormir más

y tú estabas por todo

aún sin quererlo

estabas por todo

como en las canciones de Cure

que te quería sin saberlo

y sólo con mirarte



A partir de entonces mi vida

reducida a tu existencia.

10 Comments:

Blogger Milk said...

es un retorno entrañable, en todo caso

20 enero, 2008 19:18  
Anonymous Anónimo said...

no es verdad que boys dont cry, pero bueno eso dicen

besitos

21 enero, 2008 14:48  
Blogger . said...

Cada cierto tiempo es bueno hacerlo.
Lo del retorno adolescente.
Rejuvenece el alma.
Un peto.

22 enero, 2008 11:03  
Blogger sb said...

una existencia reducida a otra existencia es peligroso cuando esa fuerza se apaga, pero mientras dura parece eterno...

22 enero, 2008 11:05  
Blogger Beatrix Kidoo said...

Una, que pierde la cabeza y se vuelve dramática.. pero ni caso, oye, puro superlativo :)

gracias a toss!

besosonrisa

22 enero, 2008 13:03  
Blogger elchicoquequeriaserbreteastonellis said...

Sigue con este blog, Chica Indie, no lo abandones. Es de lo mejor que he leído, y he leído bastante...

Besos, nos vemos este sábado.

Guille

24 enero, 2008 18:21  
Blogger Bambu said...

Esta bien pasearse una temporada por esas sensaciones siempre y cuando no se pierda la vista de la realidad... Te envidio ;-)

25 enero, 2008 12:13  
Anonymous Anónimo said...

nada, solo que me tomo un descanso indefinido.

27 enero, 2008 20:54  
Blogger dEsoRdeN said...

Els retorns adolescents sempre estan bé, però ves amb compte amb això de reduir l'existència a algú (inclús si ets tu mateixa)!!
ptns, i benretrobada

30 enero, 2008 03:41  
Anonymous Anónimo said...

Qué mona! yo soy igual..

saludos

05 febrero, 2008 13:31  

Publicar un comentario

<< Home